‘Ik hoor echt niks’ zei m’n man vorige zomer. Net als het jaar daarvoor. Maar sinds dit voorjaar hoort hij ‘m eindelijk ook: de pieptoon. Het komt ergens van de overkant van het slootje. Ik hoor het continu als ik in de tuin zit. Best vervelend, maar ik doe er niks aan. Ja, dat vind ik zelf ook stom.
Het begon twee zomers terug. Een zachte pieptoon in de tuin. Niet fijn, maar goed, ik hoorde het alleen als het heel erg stil was in de wijk. Een jaar later was het al wat harder. M’n man hoorde het nu ook, maar alleen als hij erg z’n best deed. Ik hoefde m’n best niet meer te doen. Ik hoorde het continu en merkte dat ik, ondanks het prachtige weer, steeds minder in de tuin ging zitten. Beetje mokken op de bank en hopen dat het vanzelf overging.
Het ging niet over. Natuurlijk niet. Het werd alleen maar erger. Toen ik me afgelopen Pasen uitgebreid op m’n mini-loungebank wilde installeren was het gepiep harder dan ooit. Er was zelfs een bromtoon bijgekomen. Ik werd gek. Nu deed ik wel iets. Een soort buurtonderzoek.
Inmiddels hebben we een idee welk huis de ‘boosdoener’ is. We verdenken een van onze achterburen ervan dat ze een airco op het dakterras hebben staan, die elk jaar net iets meer herrie maakt. En op de een of andere manier komt dat geluid precies in onze tuin terecht. Echt alleen in onze tuin ..
Nu kan ik er niet meer onderuit. Het is mijn probleem, ik moet er iets aan doen.
Ik zei het al, ik vind het zelf ook stom. Ik ben helemaal niet zo bang aangelegd. En nu zit ik in de piepzak, letterlijk. Waarom heb ik niet al veel eerder aangebeld bij wat buren daar om te vertellen waar ik last van heb? Wat denk ik dat ze gaan zeggen? Of doen? En toch vind ik het spannend. Zo spannend dat ik nog steeds liever binnen zit te mokken dan aan te bellen.
Tot een collega van de week zei: “draai het eens om. Als iemand bij jou aanbelt om te vertellen dat ze last hebben van jouw airco. Wat is jouw reactie dan?” Goede vraag! Ik heb geen airco, maar ik zou er alles aan doen om het probleem te verhelpen. Natuurlijk! Ik zou er zelfs van balen dat ik het pas na twee jaar te horen krijg.
Dus ik schraap al mijn moed bij elkaar. Vanavond ga ik. Samen met m’n man. Gewoon aanbellen, me netjes voorstellen en het probleem uitleggen. En nu maar hopen dat ik daarmee een piepvrije zomer tegemoet ga. Ik houd jullie op de hoogte.
Ondertussen ben ik benieuwd .. ben ik de enige die het lastig vind om mensen ergens op aan te spreken? Wat doe jij als je last hebt van mensen in de buurt?
UPDATE: ik heb het gedaan! Diezelfde avond hebben we aangebeld bij de achterbuurman. Hij reageerde precies zoals ik hoopte. Nee, hij vond het niet erg dat ik erover begon. En ja, ze hoorden zelf ook iets, maar hadden niet bedacht dat anderen er last van konden hebben. Sorry, sorry, sorry! Twee dagen later had hij het opgelost.
En ik? Ik vind het nog steeds stom dat ik zo lang niet durfde aanbellen. Maar ik ben ook trots dat ik toch gegaan ben. Vertrouwen had in m’n buren. En terecht. Dankjewel buurman, ik ben blij met je!
door: Ineke Kouwenberg
